بررسی برداشت مدیران کارخانه ها از یکپارچه سازی زنجیره تامین در ایران

مدیریت زنجیره تامین همواره به عنوان بخش مهمی از استراتژی رقابتی جهت ارتقاء بهره وری و سود دهی شرکتها مطرح بوده است. کارخانه ها به مرور زمان بیشتر به اهمیت استراتژیک یکپارچه سازی در طول زنجیره تامین پی می برند. هدف نهایی تحقیق حاضر شناسایی عوامل اساسی و بنیادی در یکپارچه سازی زنجیره تامین با تاکید خاص روی نقش به اشتراک گذاری اطلاعات و همکاری میان اعضاء زنجیره و همچنین مشخص نمودن وضعیت موجود در شرکتهای ایرانی از دیدگاه مدیران مربوطه می باشد. به منظور روشن نمودن وضعیت یکپارچگی زنجیره تامین، یک بررسی مقطعی در 57 شرکت ایرانی از دو صنعت خودرو و مواد غذایی بعنوان صنایعی که در آنها می توان نمونه های پیشرفته از زنجیره تامین را مشاهده کرد انجام شد. این تحقیق با استفاده از تحلیل آماری قصد دارد تا مطلوب ترین عرصه های همکاری بین شرکتهای مذکور و شرکای اصلی آنها را مشخص نموده و همچنین نقش فناوری اطلاعات در بهم پیوستن اعضاء را مورد بررسی قرار دهد. سپس تاثیر چنین همکاری بر روی عملکرد و کارایی شرکتها مطالعه می شود. یافته های این تحقیق مشخص می نماید که شرکتهای ایرانی وجود نیاز به یکپارچه سازی در زنجیره تامین به وسیله فناوری اطلاعات را مورد توجه قرار داده اند. اگر چه درک مدیران این شرکتها از میزان همکاری با شرکای کلیدی در زنجیره تامین کاملا انتخابی و گزینشی بود. در حالیکه همکاری با اعضاء در زمینه های تولید و مدیریت فروش یک روند رو به رشد را نشان می دهد، به حوزه های جدید و پرهزینه ای مانند مدیریت ارتباط با مشتری یا پیاده سازی نرم افزار زنجیره تامین کمتر پرداخته شده است. عملکرد کلی شرکتها در نتیجه یکپارچه سازی بهبود پیدا کرده است. علاوه بر این، نتیجه جالب به دست آمده از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکی از همبستگی معنی دار معکوس میان همکاری با تامین کنندگان یا مشتریان در طراحی زنجیره تامین از یک طرف و شاخص های اندازه گیری عملکرد شامل "مدت زمان انجام و تکمیل سفارشات"، "نرخ اجرای سفارشات"، "انعطاف پذیری تولید"، "هزینه های کلی لجستیک" و "تعداد روزهای تامین موجودی انبار" از طرف دیگر می باشد.